Turystyka

Gmina Strzyżewice może pochwalić się zabytkami o dużych walorach historycznych, z którymi wiążą się barwne, czasami tragiczne legendy.

Dworek Piotrowicki wybudowano w roku 1637, właścicielem Piotrowic byli wówczas Gorajscy. Był to drewniany budynek jednokondygnacyjny, który spłonął w roku 1688. Ponownie odbudowany został ok. roku 1727. W 1780 roku majątek Piotrowice kupił od Franciszka Mącińskiego Andrzej Koźmian. Najbardziej znanym właścicielem dworku w Piotrowicach był wódz polskich klasyków Kajetan Koźmian. Jest on autorem wspaniałych pamiętników z końca XVIII i połowy XIX wieku, stanowiących bogaty opis życia codziennego szlachty zamieszkującej okolice Lublina oraz wielu dramatów np.: ”Stefan Czarnecki’, poematów – „Ziemiaństwo” i wielu wierszy okolicznościowych. W Piotrowicach żył i pracował również syn Kajetana – Andrzej Edward Koźmian, pamiętnikarz, zbieracz cennych książek. Tu wychowywał się wnuk sławnego klasyka –Stanisław Koźmian - redaktor, polityk, reżyser, dyrektor teatru w Krakowie w II połowie XIX w. Siedzibę mistrza klasycyzmu odwiedzały znakomite osobistości jak generał Wincenty hrabia Krasiński (ojciec Zygmunta), generał i poeta Franciszek Morawski, Książe Adam Jerzy Czartoryski, poeta Cyprian Kamil Norwid oraz wielu innych.

Dwór piotrowicki – jest typową budowlą dla dworu wiejskiego, parterowy z niewielkim tylko poddaszem i bocznym skrzydłem zwróconym ku wschodowi. Położony na pagórku na skraju parku w okresie późniejszym ma tylko dobudowany niewielki ganek od strony północnej. Ostatnim właścicielem majątku i dworku był hrabia Łoś. Dwór w Piotrowicach po wojnie służył najpierw jako siedziba Uniwersytetu Ludowego, później w roku 1955 wraz z zabudowaniami dworskimi przejął go Państwowy Ośrodek Maszynowy. Obecnie dworek jest własnością władz samorządowych gminy. W roku 2001 od strony zachodniej została wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona Kajetanowi Koźmianowi. Z zabudowań dworskich do dnia dzisiejszego zachowały się:

- kuchnia dworska - wybudowana prawdopodobnie przez Witolda Łosia. W latach 1915-1916 zniszczona wskutek działań wojennych, następnie odbudowana, służyła jako kuchnia dworska oraz mieszkanie dla kucharki i praczki. Po wojnie mieściła się w niej izba porodowa. Po przejęciu przez POM, adaptowana została na mieszkania dla pracowników. Bryła budynku poza późniejszą przybudówką zachowana jest w pierwotnym stanie.

- oficyna dworska – wybudowana w 1912 roku przez Witolda Łosia. Przez pewien czas zamieszkiwał w niej syn hrabiego oraz zarządca majątku. W latach 1914-1916 uszkodzona została wskutek działań wojennych, która później wyremontowana została jako budynek mieszkalny dla zarządcy i pracowników majątku. Po 1955 roku budynek został przejęty przez POM, w tym czasie nastąpiła częściowa przebudowa wnętrza budynku, które podzielone zostało na 5 oddzielnych mieszkań. W ścianach szczytowych zrobiono dodatkowe wejścia przed którymi postawiono przybudówki. Bryła budynku zachowana została w pierwotnym stanie.

- spichlerz wybudowany został prawdopodobnie w 2 połowie XIX wieku, przez właścicieli dóbr – Tarnowskich. Spalony jak większość zabudowań dworskich podczas działań wojennych w latach 1914-1916. Odbudowany tuż po I wojnie Światowej. W latach 50 – tych po powstaniu POM, zamieniono go na magazyn gospodarczy. Wewnątrz budynku dokonano niewielkich zmian, tworząc mniejsze pomieszczenia. W miejsce okien od strony północnej i blendy okiennej od strony zachodniej wybito otwory drzwiowe. Bryła budynku zachowana została pierwotnie. W chwili obecnej stanowi własność firmy Edbak.